ضرورت معرفی شهدا به نسل جوان در گفتگو با یکی از اعضای هیأت علمی فرزند شهید

گرچه از آغاز جنگ تحمیلی علیه کشورمان ۴۰سال می‌گذرد، اما هنوز به برکت صبر و مجاهدت خانواده‌های معزز شاهد و ایثارگر پیام شهدا در هرجایی از میهنمان طنین‌نداز است. امروز وظیفه ما هست که با هر وسیله‌ای انتقال‌دهنده ارزش‌های والای شهدا به نسل‌های بعدی باشیم. بر آن شدیم تا به مناسبت هفته دفاع مقدس گفتگوی صمیمانه‌ای با یکی از فرزندان شهدای عضو هیأت علمی دانشگاه اردکان داشته باشیم. آقای حامد سالاری را علاقه‌مندان به ورزش و تربیت بدنی به خوبی می‌شناسند. وی اولین عضو هیأت علمی گروه علوم ورزشی دانشگاه اردکان بوده و چند سالی هم مسئولیت اداره تربیت بدنی این دانشگاه را عهده‌دار بوده است. این بار گفتگوی ما با این عضو هیـأت علمی رنگ و بویی از جنس ایثار و شهادت داشت.

متن گفتگوی روابط عمومی و امور بین‌الملل با آقای حامد سالاری:

۱- آقای سالاری بفرمایید که متولد چه سالی هستید و از تحصیلاتتان برایمان بگویید.

اینجانب حامد سالاری فرزند شهید پزشک یار حبیب سالاری متولد ۱۳۶۲ و اهل یزد هستم. کارشناسی را در رشته تربیت بدنی گرایش آسیب شناسی ورزشی در دانشگاه اصفهان و دوره کارشناسی ارشد را در رشته مدیریت ورزشی در دانشگاه ارومیه گذراندم و در حال حاضر نیز در حال گذراندن دوره دکتری از دانشگاه علوم و تحقیقات هستم.

 

۲- چه سالی و در چه عملیاتی پدر بزرگوارتان به درجه شهادت نائل آمدند؟

پدرم به عنوان پزشک و امدادگر در جبهه‌های حق علیه باطل حضور داشتند و در تاریخ ۱۳۶۴/۰۱/۰۸ در عملیات بدر که در شرق دجله اتفاق افتاد به شهادت رسیدند.

 

۳- آیا خاطراتی را از پدر دارید؟

من موقع شهادت پدر، یک سال و هشت ماهه بوده‌ام و به اقتضای سنم خاطره‌ای از پدر ندارم. من فرزند آخر از یک خانواده شش نفره هستم و عمده خاطراتی هم که برایمان نقل شده عمه‌ها و عموها برایمان تعریف کرده‌اند.

 

۴- یکی از زیباترین خاطراتی که از دوران نبردهای شهید سالاری در دوران دفاع مقدس دارید برایمان بگویید.

خاطره‌ای که مربوط به خودم می‌باشد این هست که در آخرین اعزامشان پدر من را بغل می‌کند و من نیز با گریه و زاری از رفتنش ممانعت می‌کردم و جلوی در را گرفته بودم و به نوعی به پدرم الهام شده بوده که سفر بی‌بازگشت هست و مرا به برادر بزرگم که متولد ۱۳۵۴ بودند و اون موقع تقریبا ۱۰ ساله بوده می‌سپارد و مسئولیت خانواده را بر عهده او می‌گذارد و به او توصیه می‌کند مواظب اطرافیان باشد. خاطره دیگری که برایمان نقل شده مربوط به لحظه شهادتشان هست. در آن موقع در حال امدادرسانی درمنطقه ای بوده که بمباران شده بوده و رزمندگان زیاد دیگری ترکش خورده بودند و پدر بالای سرمجروحان حاضر می‌شود و اتفاقاً مجروح آن صحنه شهید «حسین آفرند» پسرخواهرشان بوده که در حین امدادرسانی ترکش به سر، پا و بدن پدر اصابت کرده و به درجه شهادت نائل می‌شوند.

در آخرین اعزام پدر به صورت داوطلبانه جای یکی دیگر از رزمندگان به عملیات می‌رود. ایشان گرچه به عنوان پزشک متخصص نبوند و پزشک عمومی بودند ولی در مواقع اضطراری دست به عمل جراحی می‌زدند و نمی‌گذاشتند که بیماران و مجروحین تا رسیدن متخصص درد تحمل کنند که نشان می‌دهد شهید سالاری استعداد پزشک متخصص را داشته اند.

 

۵- آیا خاطرات شهید والامقام سالاری جایی ثبت و ضبط گردیده است؟

خاطرات شهید در کتاب مجموعه خاطرات شهدا که توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران استان گردآوری شده موجود می‌باشد. ایشان با توجه به اینکه پدرخودشان از کارافتاده شده بوده سرپرست خانواده پدری را نیز عهده‌دار بوده‌اند و زحمات زیادی را در زندگی‌شان متحمل شده بودند و با همه این اوصاف به گفته همکاران و اقوام ایشان همیشه مردمی بوده‌اند.

 

۶- از نظر خودتان بهترین راهی که می‌توان از راه و منش شهدا پاسداری کرد چیست؟

نظام سیاسی حاکم بر کشور صرفاً یک نظام سیاسی نیست بلکه نظام اعتقادی هم هست که می‌توان آن را یک پله پایین‌تر از نظام ولایی امام زمان (عج) دانست. جوان‌های این مرز و بوم باید بیش از پیش از افکار، رشادت‌ها و فداکاری‌های کسانی که در انقلاب اسلامی و دفاع مقدس جانفشانی کرده‌اند، آگاه شوند. شهدا و جانبازان و کسانی که در راه انقلاب، دفاع مقدس و کشور از هیچ چیز دریغ نکردند، مایه افتخار هستند.

شهدا افرادی توانمند، متفکر، متعهد، شجاع، دلباخته و شیفته اهل بیت (سلام‌الله علیهم) هستند و خون پاک شهدا سبب وحدت، احساس مسئولیت و حضور مردم در صحنه شده است. ما نباید تنها با برگزاری یادواره‌ها از مقام بالای شهدا تجلیل کنیم، معرفی بیشتر شهدا با توجه به آسیب‌های موجود در جامعه، بسیار ضروری می‌باشد. با توجه به بیانات مقام معظم رهبری مبنی بر تلاش دشمن برای فراموش کردن یاد شهدا در جامعه امروز، ما وظیفه داریم در این یادواره‌ها با قلم، بیان و ابزارهای دیگری که در اختیار داریم گوشه‌هایی از زندگی شهیدان خود را روشن کرده و با به تصویر کشیدن، بیشتر از گذشته آنان را به جوانان معرفی کنیم.

مهم‌ترین هدف شهدا، احیای دین، ابقای سنت و رفتن به مسیر امامت و ولایت امامان معصوم (علیهم السلام) بود و راه شهدا را نباید با یک عکس، پوستر، اسم و فاتحه بر مزارشان خلاصه کنیم زیرا این کار بی‌انصافی در حق شهدا است. هر خدشه‌ای که به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران وارد شود یعنی به راحتی جا پای خون شهدا گذاشته‌ایم.

 

۷- چه صحبتی با نسل جوان دارید؟

ما موظفیم نگذاریم رنگ و بوی شهادت کم‌رنگ شود و وظیفه دیگر ما این است که با برگزاری بزرگداشت برای شهدا، خانواده آنها را تکریم کنیم و قدرشناس خدمات آنها باشیم. در قدردانی از جانبازان، ایثارگران و آزادگان رنگ لباس مهم نیست، همه مردم در روزهای دفاع مقدس، کنار هم از خاک کشور و ارزش‌ها و اصول انقلاب دفاع کردند و امروز هم همه جانبازان و آزادگان مایه عزت و افتخار محسوب می‌شوند.

همچنین شهدا شاگردان ممتاز مکتب حسینی و عاشورایی و اسوه‌های عرصه زندگی بودند که باعث شد یاد و نامشان جاودانه و زنده بماند، بنابراین پاسداشت خون شهدا وظیفه همه مردم و مسئولان است و باید در راستای تبیین اهداف و آرمان‌های والای شهدای اهتمام ورزیم. 

شهدا برای تثبیت نظام اسلامی و برای حفظ ارزش‌ها جان خود را با فداکاری و ایثار تقدیم کردند و بر ماست که پاسدار خون این عزیزان باشیم.

 

۸- اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید.

ختم کلام را با هشدار یک شهید والا مقام به مسئولین اعلام می‌کنم:

آری، یاران ما رفتند در حالی که ناراحت آینده بودند و شما آیندگان هوشیار باشید که شهدا ناظر بر اعمال شما هستند و مبادا کاری کنید که روی این خون‌ها پا بگذارید، میزی که شما پشت آن نشسته‌اید بر دریایی از خون شهدا استوار است و شما مسئولیت سنگینی بر عهده دارید، یا حسینی باشید یا زینبی، در غیر این صورت یزیدی هستید.

با آرزوى عاقبت به خیرى براى همه همکاران عزیز.